درمان نعوظ با پروتز آلت تناسلی

کاشت پروتز آلت تناسلی (penile prosthesis) به روش جراحی در درمان ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ به کار می رود و در بیمارانی درنظر گرفته می شود که به درمان های دارویی پاسخ نداده اند یا در افرادی که ترجیح می دهند تا برای برطرف کردن مشکل خود یک راه حل دائمی را انتخاب می کنند.

در حال حاضر دو نوع ایمپلنت آلت وجود دارد:

1) پروتزهای قابل باد کردن (inflatable) که در فرم های دوتکه و سه تکه وجود دارد.

2) پروتزهای قابل انعطاف

اکثر بیماران، پروتزهای قابل بادکردن سه تکه ای three-piece را ترجیح می دهند چرا که این نوع پروتز بیشتر می تواند نعوظ طبیعی را ایجاد کند. ولی پروتزهای دو تکه ای و پروتزهای انعطاف پذیر هم می توانند نعوظ قابل قبولی را ایجاد کنند.

مطالعات نشان دادند که میزان رضایت مندی در کاشت پروتز آلت در مقایسه با دیگر روش های درمان ناتوانی جنسی بالا می باشد (92 تا 100 درصد رضایت مندی در بیمار و 91 تا 95 درصد رضایت مندی در شریک جنسی بیمار).

در مطالعه دیگری دیده شده که میزان نعوظ، انزال، ارگاسم (اوج لذت جنسی)، و رضایت مندی کلی جنسی بیمار یکسال بعد از کاشت پروتز به طور قابل توجهی بالاتر بوده است.

دو عارضه اصلی کاشت پروتز آلت عبارتست از بروز نقص مکانیکی در پروتز که منجر به اختلال در عملکرد آن می شود و دیگری بروز عفونت که می تواند منجر به خارج کردن پروتز از آلت شود.

به طور کلی کاشت پروتز یک راه حل جذاب و موثر در افرادی است که به درمان های دارویی پاسخ نمی دهند. شواهد علمی کافی وجود دارد که به دلیل اثربخشی، ایمنی و رضایتمندی بالا،این روش درمانی را به افرادی که به درمان های کمتر تهاجمی پاسخ نمی دهند توصیه می کند.

اگر چه در درمان اختلال نعوظ، بهتر آنست که شریک جنسی بیمار هم شرکت کند اما این امر همیشه امکان پذیر نیست. زمانی که تصمیم به کاشت پروتز آلت گرفته می شود مهم است که بیمار را از دیگر درمان های موجود مثل دستگاه وکیوم، استفاده از پروستاگلاندین ها و تزریق اینتراکاورنوزال (تزریق به داخل آلت) و قرص هایی مثل سلدنافیل  تادالافیل و مزایا و معایب هرکدام آگاه باشد.

این بیماران یا به درمان های دارویی مثل سیلدنافیل جواب نداده اند یا کاندید مناسبی برای درمان های خوراکی نیستند. در افرادی که اختلال نعوظ آن ها موقعیتی است (یعنی در یک موقعیت خاص مشکل دارند و در دیگر مواقع نعوظ خوبی دارند)،افرادی که با همسر و شریک جنسی خود مشکل و اختلاف دارند، یا آنهایی که اختلال نعوظ آن ها بطور بالقوه برگشت پذیر هست نبایستی کاشت پروتز آلت انجام شود.

کاشت پروتز با بی حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام می شود. شدت و مدت زمان درد بعد از عمل متفاوت بوده و غالبا نیاز به مصرف مسکن ها به مدت یک حداقل یک هفته می باشد.

بیمار باید بداند که پروتز آلت حالت شبیه نعوظ ایجاد می کند. در یک نوع از پروتزهای سه تکه ای هم طول و قطر آلت افزایش یافته و سفت می شود و اندازه آلت تناسلی مرد به اندازه ای نزدیک به نعوظ طبیعی می رسد اما در کل طول آلت کوتاه تر از حد نرمال حین نعوظ می باشد و سر آلت نیز دچار نعوظ نمی شود. اگر فردی می خواهد بداند که بعد از تعبیه پروتز طول نهایی آلت حین نعوظ چقدر می باشد بایستی بداند که میزان طولی که بعد از  کشیدن آلت در حالت شل ایجاد می شود می باشد.

خیلی از مردان با اختلال نعوظ دارای میل جنسی طبیعی بوده و اکثرا ارگاسم(اوج لذت جنسی) و انزال طبیعی دارند. اگر این افراد قبل از کاشت پروتز طبیعی باشند بعد از عمل هم طبیعی خواهند بود ولی اگر مختل باشند بعد از کاشت پروتز هم مختل خواهند بود.

دکتر محمد جباری جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری تناسلی و فوق تخصص ارولوژی ترمیمی